Εχετε ακούσει, έχετε διαβάσει και έχετε δει τόσα πολλά για το Πάπιγκο, ώστε ίσως να νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα ή ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να ανακαλύψετε. Η αλήθεια όμως είναι ότι το Δυτικό Ζαγόρι, στο οποίο βρίσκονται οι δύο μαχαλάδες Μεγάλο και Μικρό Πάπιγκο, έχει τόσα πολλά να δώσει, ώστε ακόμα και αν μείνετε εκεί πολλές ημέρες, δεν θα μπορέσετε να τα βιώσετε όλα.

Είναι φυσικά και αυτή καθαυτή, η εμπειρία άφιξης, στα χωριά, που σε συνεπαίρνει κάθε φορά! Οι ορεινοί όγκοι που κρέμονται πάνω και γύρω από το Πάπιγκο, οι οποίοι μάλιστα αυτή την εποχή είναι συνήθως χιονισμένοι, είναι σαν να έχουν τοποθετηθεί εκεί από τον καλύτερο σκηνοθέτη του κόσμου.

Το σκηνικό είναι τόσο ρομαντικό αλλά και τόσο αλλόκοσμο, ώστε δεν μπορείτε παρά να σταματήσετε στην άκρη του δρόμου και να αρχίσετε να φωτογραφίζετε αυτούς τους σχηματισμούς που ονομάζονται Πύργοι  και το ύψος τους φτάνει σχεδόν τα 1800 μέτρα.

Και μετά, αντικρύζετε τα ίδια τα χωριά. Ισως πρόκειται για την πιο ειλικρινή και πιστή αναβίωση παραδοσιακού οικισμού στη χώρα.

Με την πέτρα και τις σκούρες γκρι πλάκες για κεραμίδι, τα σπίτια, παλιά και νέα, στο Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο, ενσωματώνονται φυσικά στο περιβάλλον τους. Τόσο φυσικά, ώστε σε προκαλούν να σεβαστείς τον χώρο. Ακόμα σημαντικότερα, οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται εκεί, σέβονται τόσο πολύ το χωριό ώστε σχεδόν δεν τις ξεχωρίζετε από τα σπίτια.

Το Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο, θα σας κερδίσουν με την αυθεντικότητά τους και με τις δεκάδες αναζητήσεις που μπορούν να σας προσφέρουν στα καλντερίμια τους. Από κοντινές βόλτες σε μονοπάτια που ενώνουν τα δύο χωριά, μέχρι πιο ζωηρές αναζητήσεις που ξεκινούν από τα σηματοδοτημένα μονοπάτια γύρω από το χωριό και φτάνουν μέχρι το καταφύγιο της Αστράκας με τελικό προορισμό τη διάσημη Δρακόλιμνη. Πριν όμως πατήσουμε τις κορυφές, ας περιεργαστούμε την περιοχή κοντά και μέσα στα δύο χωριά.

 

 

Το Μεγάλο Πάπιγκο, που όπως λέει και το όνομά του, είναι μεγαλύτερο από το μικρό, ξεκίνησε πρώτο πριν πολλά χρόνια την τουριστική του αναβίωση. Ευτυχώς, ακόμα και σήμερα, διατηρεί τον χαρακτήρα του και προσφέρει τόσα πολλά μέσα στον ιστό το,υ ώστε αν δεν θέλετε δεν χρειάζεται καν να φύγετε από εκεί για ολόκληρο το Σαββατοκύριακο.

Μπορείτε, εκτός από τις βόλτες σας, να θαυμάσετε και το Ναό του Αη Βλάσση όπου ένα μικρό μέρος του αυθεντικού σκαλιστού τέμπλου, που έχει διασωθεί, βρίσκεται στην Αγία Τράπεζα, τον Αη Γιώργη, που έχει χτιστεί το 1774 και την Αγία Παρασκευή που θεωρείται από τις πιο παλιές εκκλησίες του χωριού.

 

Το Μικρό Πάπιγκο, είναι ακόμα πιο κουκλίστικο, έχει λιγότερο κόσμο και καθώς δεν έχει ανακαινιστεί εξ’ολοκλήρου, προσφέρει ακόμα πιο έντονη σύνδεση με το παρελθόν του.

Για αυτόν τον λόγο το προτιμούν οι πιο πνευματικοί επισκέπτες και προσφέρει μία παράξενη αίσθηση. Ενώ γνωρίζετε ότι στα σπίτια του μένει κόσμος, στους δρόμους επικρατεί απόλυτη ησυχία, ιδανική για να σας επιτρέψει να απολαύσετε την εντυπωσιακή θέα.

 

 

 

Τα δύο χωριά προσφέρουν ανεπανάληπτες οπτικές και φωτογραφικές εμπειρίες. Αν όμως θέλετε να βγάλετε μερικές φωτογραφίες ακόμα, σίγουρα θα πρέπει να δείτε τις κολυμπήθρες, έναν γεωλογικό σχηματισμό όπου το νερό κατεβαίνει την πλαγιά σταδιακά και έχει δημιουργήσει κλίμακες που διατηρούν το νερό.

Σαν φαράγγι σε μικρογραφία, οι κολυμπήθρες, λόγω του λευκού πετρώματος, προσφέρουν απίθανες αντανακλάσεις.

 

Λίγο πιο κάτι, το γεφύρι του Λώλη, είναι μία μικρή βόλτα, εύκολη για όλους. Στο τέλος της όμως, η θέα κάτω από το γεφύρι προς το φαράγγι, θα αποζημιώσει και τον πιο δύσκολο επισκέπτη.

 

Φυσικά, υπάρχουν επιλογές και για πιο αθλητικούς τύπους. Ούτως ή άλλως για να φτάσετε στο Πάπιγκο, περάσατε από τον Βοϊδομάτη. Εκεί μπορείτε να επιστρέψετε και να περπατήσετε παράλληλα στον ποταμό, να δοκιμάσετε τις ικανότητές σας στο ράφτινγκ ή απλά να αγοράσετε μέλι και ρακόμελο από τον ευγενικό κύριο που τα πωλεί στο πάρκινγκ δίπλα στην όχθη.

Κατεβαίνοντας από το Πάπιγκο και λίγο πριν φτάσετε στο γεφύρι του Βοϊδομάτη, που είναι και το κέντρο για την εκκίνηση του ράφτινγκ, υπάρχει και άλλο ένα αξιοθέατο.

Η Μονή της Σπηλιώτισσας. Θα δείτε την ταμπέλα και θα κάνετε αριστερά. Αφήνοντας το αυτοκίνητο, εισέρχεστε σε ένα τεράστιο πλατανόδασος.

Τώρα το φθινόπωρ,ο με τα πλατάνια να ρίχνουν τα κοκκινωπά φύλλα τους, οι αντιθέσεις μαγεύουν ενώ ακολουθείτε το μισοχαμένο, κάτω από αυτά, μονοπάτι προς τη Μονή και συγχρόνως ακούτε τα γέλια από τους νεόκοπους ράφτερς, μερικές εκατοντάδες μέτρα παρακάτω στον ποταμό.

Σε λίγο θα αντικρύσετε σκαρφαλωμένη στα βράχια τη Μονή.

 

Το φαράγγι του Βίκου, η απόλυτη ατραξιόν της περιοχής, είναι πιστοποιημένα το βαθύτερο φαράγγι της Ευρώπης και με μήκος 24 χιλιόμετρα χρειάζεστε περίπου 6 ώρες για να το διασχίσετε, κινούμενοι σε εκατοντάδες μέτρα βάθος, σε μία εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη.

Για το τέλος, αφήσαμε την γνωστή Δρακόλιμνη. Ξεκινώντας από το Μικρό Πάπιγκο, παίρνετε τη διαδρομή με κατάληξη το καταφύγιο της Αστράκας στα 2.000 μέτρα υψόμετρο, στη θέση Ροδόβολη και την Δρακόλιμνη στην κορυφή του βουνού. Η μεγάλη βόλτα, με αποζημίωση ίσως μία από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες στην Ελλάδα, δεν είναι για όλους. Ωστόσο, με τον κατάλληλο καιρό και κάποιον γνώστη μαζί σας, ύστερα από 5 ώρες θα φτάσετε και η εικόνα που θα αντικρύσετε, δεν θα σβηστεί ποτέ από το μυαλό σας.

Το Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο, που παλιά αποτελούσαν προορισμούς για λίγους και ανθεκτικούς ταξιδιώτες και σίγουρα όχι για ένα απλό Σαββατοκύριακο, είναι πλέον πολύ πιο κοντά μας και πολύ πιο προσβάσιμα, χάρη στην Ιόνια Οδό που έχει εκμηδενίσει το χρόνο άφιξης και έχει κάνει το ταξίδι άνετο και ασφαλές. Τι περιμένετε;