Πώς ήταν η μυθική Κέρος πριν από 4.000 χρόνια;
Πριν από τουλάχιστον 4.000 χρόνια, κατασκευαστές σκάλισαν όλη την επιφάνεια του Δασκαλειού, του αρχαίου φυσικού ακρωτηρίου της νήσου Κέρου, που έχει σχήμα πυραμίδας.Το διαμόρφωσαν σε επίπεδα, που κάλυψαν με 1.000 τόνους ειδικής εισαγόμενης αστραφτερής πέτρας για να δώσουν την εμφάνιση μιας τεράστιας βαθμιδωτής πυραμίδας, η οποία ανυψωνόταν στο Αιγαίο, σχηματίζοντας την πιο επιβλητική ανθρωπογενή δομή σε όλοτο αρχιπέλαγος των Κυκλάδων. Κάτω όμως από την επιφάνεια αυτών των επιπέδων βρισκόταν κάτι εξίσου μοναδικό: Αρχαιολόγοι από τρεις διαφορετικές χώρες, που συμμετέχουν σε μια εν εξελίξει ανασκαφή, ανακάλυψαν στοιχεία από ένα συγκρότημα αποστραγγιστικών σηράγγων -οι οποίες κατασκευάστηκαν 1.000 χρόνια πριν από τις διάσημες υδραυλικές εγκαταστάσεις του Μινωικού παλατιού της Κνωσού-, καθώς και ίχνη εξελιγμένης μεταλλουργίας. Τα παραπάνω δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της η εφημερίδα Guardian, αναφερόμενη στη συνέχιση μιας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας ανασκαφής που φέρνει συνεχώς νέα εντυπωσιακά ευρήματα.
Κατά τους αρχαίους χρόνους ονομαζόταν Κέρεια ή Κερία.
Η πρώτη αναφορά του ονόματός της εντοπίζεται το 425 π.χ. σε μία επιγραφή με τα ονόματα των φορολογούμενων συμμάχων της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Η επιγραφή μας αποκαλύπτει ότι η Κέρος είχε κατοίκους κατά τους κλασικούς χρόνους. Την περίοδο του μεσαίωνα η Κέρος, όπως και τα Κουφονήσια χρησιμοποιήθηκαν ως ασφαλές λιμάνι (Κωφός Λιμήν = Κουφονήσια) από τους πειρατές.
Η Κέρος από το 1968 δεν κατοικείτε.
Το 1884 ο αρχαιολόγος U. Kohler ανακοινώνει την εύρεση των διάσημων σήμερα μαρμάρινων ειδωλίων του ‘Αρπιστή’ και του ‘Αυλητή’ καθώς και 2 γυναικείων μαρμάρινων ειδωλίων με τα χέρια διπλωμένα στο στήθος, σαφή δείγματα της Πρωτοκυκλαδικής Περιόδου. Τα ευρήματα εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Ηταν νεκροταφείο; Ηταν εμπορικό κέντρο; Ηταν απλώς ένα εργαστήριο; Ηταν ιερό;
Ή μήπως οι αρχαιοκάπηλοι είναι η αιτία που όλα σήμερα στην Κέρο μοιάζουν μπερδεμένα και δυσερμήνευτα; Στο μικρό άγονο νησί των Κυκλάδων, αδιάφορο για τους τουρίστες που κατακλύζουν τις γύρω κοσμοπολίτικες ακτές, φαίνεται ότι κάπου εκεί στην 3η π.Χ. χιλιετία συνέβαιναν σπουδαία πράγματα. Το μαρτυρούν τα εκατοντάδες σπασμένα μαρμάρινα ειδώλια που βρίσκονται θαμμένα στη γη του· ένας παράδεισος για τους λαθρανασκαφείς που οργίαζαν στο νησί ως πριν από 40 με 50 χρόνια, αλλά πλέον και ένα μεγάλο αίνιγμα για τους αρχαιολόγους. Για τρίτο κατά σειρά χρόνο πραγματοποιεί εφέτος στην Κέρο ανασκαφές ο βρετανός καθηγητής Κόλιν Ρένφριου, προσπαθώντας να λύσει τον γρίφο. Και στη διάλεξή του, στις 17 Μαΐου στην Αρχαιολογική Εταιρεία, ύστερα από πρόσκληση του Ιδρύματος Νικολάου και Ντόλλης Γουλανδρή θα επιχειρήσει, όπως μαρτυρά και ο τίτλος της, να διαλευκάνει «Τα μυστικά της Κέρου».
Περί τα 500 τμήματα ειδωλίων και άλλα τόσα μαρμάρινων αγγείων, περισσότερα από 1.500 κομμάτια από μαρμάρινες φιάλες και ισάριθμη ποσότητα από πήλινα αγγεία έχουν συγκεντρωθεί ως τώρα από την Κέρο, συχνά μάλιστα από επιφανειακή και μόνον έρευνα. Ενας μεγάλος αριθμός τους όμως κατέχει μια αρνητική ιδιαιτερότητα. Γιατί 350 από αυτά τα σπασμένα ειδώλια, 12 ακέραια, καθώς και ορισμένα θραύσματα μαρμάρινων ή πήλινων αγγείων, έπεσαν θύματα αρχαιοκαπηλίας που συνέβη στη θέση Κάβος του νησιού το 1958, όπως πιστεύει ο λόρδος Ρένφριου, για να αποτελέσουν στη συνέχεια τον λεγόμενο «Θησαυρό της Κέρου». Γύρω από αυτό τον «θησαυρό» μάλιστα δημιουργήθηκε παγκοσμίως ένας ολόκληρος μύθος, ταυτοχρόνως όμως και ένα από τα πιο σκοτεινά πεδία της αρχαιολογικής έρευνας.
Το ιερό
Το ερώτημα πώς βρέθηκαν σε ένα τόσο μικρό νησί τόσο πολλά ειδώλια είναι το βασικό στο οποίο κλήθηκε να απαντήσει η σύγχρονη έρευνα, με διάφορες θεωρίες να έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς και επικρατέστερη την πλέον προφανή. Οτι προέρχονταν από νεκροταφείο. Για τον λόρδο Ρένφριου όμως η αλήθεια βρίσκεται αλλού: «Η Κέρος ήταν ένα μεγάλο ιερό της Πρωτοκυκλαδικής εποχής με ακτινοβολία σε όλες τις Κυκλάδες, αντίστοιχο με αυτό της Δήλουτων ιστορικών χρόνων»,λ έει.
Για τον ίδιο ο μεγάλος αριθμός των ευρημάτων αποτελεί και το ισχυρότερο επιχείρημα, αφού το μέγεθος του νησιού και ο πληθυσμός του200 άνθρωποι το πολύ σε περίοδο ακμής- δεν θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τόσο εκτεταμένο νεκροταφείο, το οποίο άλλωστε δεν έχει καν εντοπιστεί.
Τελετουργίες
Τα θραυσμένα ειδώλια συνιστούν το δεύτερο μεγάλο μυστήριο της Κέρου. Τα έσπασαν οι αρχαιοκάπηλοι σκάβοντας- κάτι όχι ασυνήθιστο στις λαθρανασκαφές- ήταν η επικρατούσα για χρόνια άποψη. Αλλά σήμερα αποδεικνύεται πως τα ειδώλια ήταν σπασμένα ήδη από την Πρωτοκυκλαδική εποχή. Κατά τον λόρδο Ρένφριου μάλιστα η θραύση τους δεν είχε γίνει καν στην Κέρο! «Ο κατακερματισμός των ειδωλίων γινόταν σκόπιμα στο πλαίσιο κάποιας θρησκευτικής τελετουργίας και ακολουθούσε η μεταφορά τους στο νησί και η εναπόθεσή τους στο ιερό», πιστεύει ο ίδιος. Κρίνοντας εξάλλου από τη χρονολόγηση των ευρημάτων αυτών θεωρείται ότι η συγκεκριμένη λατρεία θα πρέπει να διήρκεσε στο ιερό της Κέρου επί τρεις τουλάχιστον αιώνες.
Ο οικισμός
Στη νησίδα Δασκαλιό βρισκόταν περί το 2800- 2500 π.Χ. ο οικισμόςτου νησιού, καθώς μια στενή λωρίδα γης ένωνε τις απέναντι σήμερα ακτές. Η θέση Δασκαλιό- Κάβος αναδεικνύεται έτσι σε κλειδί για την κατανόηση της πρώιμης Εποχής του Χαλκού στις Κυκλάδες, καθώς πρόκειται για την πλουσιότερη σε ευρήματα γνωστή θέση αυτής της περιόδου.
Ενα κτίριο μήκους 16 μέτρων από μάρμαρο της Νάξου αποκαλύφθηκε επιπλέον κατά την περυσινή βρετανική ανασκαφή στο Δασκαλιό, αφήνοντας τους αρχαιολόγους με την απορία για τον τρόπο μεταφοράς της πέτρας. Αν και τα μεγαλύτερα ερωτήματα δημιούργησαν οι τρεις χάλκινοι πελέκεις που βρέθηκαν μέσα σε αυτό. Στο δεύτερο, κυκλικό και μικρό αυτή τη φορά, κτίριο που ανασκάφηκε στην κορυφή του λόφου- ιερό κορυφής ή μήπως παρατηρητήριο;- κάποιοι είχαν αφήσει περί τα 350 βότσαλα από τη θάλασσα, ποιος ξέρει πώς και γιατί… Τα αινίγματα συνεχίζονται.
Περισσότερα στοιχεία στο link
Αττικη Γη 